اثربخشی روان درمانی چهار عاملی بر افزایش احقاق جنسی زنان مبتلا به سرطان پستان

هدف: احقاق جنسی عاملی مهم در رضایت جنسی و زناشویی است. با توجه به اینکه بازماندگان سرطان پستان الگویی از فعالیت جنسی دارند که برای اغلب آنها رضایت بخش نیست، هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روان درمانی چهار‌عاملی (رابطه‌درمانی، امید و انتظار درمان، آگاهی‌افزایی و نظم‌بخشی رفتار)، بر ارتقاء احقاق جنسی زنان مبتلا به سرطان پستان می‌باشد. روش: پژوهش حاضر یک مطالعۀ نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری 2/5 ماهه است. جامعۀ آماری، زنان متأهل مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌کننده به بیمارستان شهدای تجریش در سال 1393 بودند که از آنها 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. پرسشنامه احقاق جنسی هالبرت (HISA) در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری توسط شرکت-کنندگان تکمیل گردید. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت روان‌درمانی قرار گرفت. در پایان به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از تحلیل واریانس عاملی استفاده شد. یافته ها: نشان می‌دهد گروه آزمایش و کنترل پس از اجرای درمان، تفاوت معناداری در متغیر احقاق جنسی ندارند. از سویی، این درمان توانسته احقاق جنسی زنانی که در پیش‌آزمون احقاق جنسی بالاتری داشته‌اند افزایش دهد اما این معناداری در پیگیری 2/5 ماهه ناپایدار بود. نتیجه گیری: روان‌درمانی چهار عاملی، روش موثری برای ارتقاء احقاق جنسی زنان مبتلا به سرطان پستان نمی‌باشد.